Katarzyna Grochola, autorka bestselleru Nigdy w życiu, pozostaje wierna temu wyznaniu. Podanie o miłość to jednak zupełnie inna książka. Nostalgiczna, zabawna, wzruszająca. Autorka prowadzi nas przez świat uczuć skomplikowanych, rozmijających się, niespełnionych, zawsze jednak ożywionych wiarą i nadzieją. Świat nie jest taki zły; nawet w tragedii jest wymiar, który nadaje jej sens.
To, co zwykliśmy traktować jak najzwyklejsze przedmioty – wieczne pióro, blaszka od buta, kartka papieru – nabiera wymiaru metafizycznego, a prostocie bliżej do dobra niż inteligencji do mądrości. Trudno się oprzeć takiej dawce emocji. Przesłanie jest proste: ludzie są dobrzy, tylko czasem im się coś myli.
Przed drzwiami stał niechlujny chłopak z walkmanem na uszach.
– Pani Hanna M.? Przesyłka dla Pani
Bukiet był olbrzymi. Różnokolorowy. Nazw niektórych kwiatów nie znała. Do wysokiej róży dołączona była koperta.
-Przepraszam, jeśli Panią uraziłem. Przepraszam, że nie byłem szczery. Nie miałem innego pomysłu, jak przyjść do Pani z podaniem, które by zwróciło Pani uwagę. To we mnie jest strach przed światem, któremu próbuję się opierać. Kiedy dotknęła Pani niechcący mojej ręki, poczułem, jak skorupa, w której się zasklepiłem wiele lat temu pęka.
(fragment książki)
Różnorodne tła opowiadań łączy miłość ukazana w diametralnie różnych odcieniach i aspektach. Można w nich przeczytać o tęsknocie wypełniającej wszystkie działania zakochanego, trosce, która skłania do największych poświęceń, marzeniach wartych urzeczywistnienia bez względu na wszelkie niebezpieczeństwa. Emocje i uczucia, które odnajdujemy czytając kolejne opowiadania są nam dobrze znane, czasem oczywiście zaskakują wielowymiarowością, czasem nieznaną dotąd interpretacją, ale wszystko to pozytywnie wpływa na lekturę.
Nowela udowadnia, że potrzeba niebagatelnego wysiłku, by móc szczerze przedstawić trapiące nas problemy, szczególnie gdy dotyczą osób, z którymi jesteśmy emocjonalnie związani. Łatwo się ranimy i trudno nam przyznać się do błędu.
Opowiadania Grocholi dostarczają wzruszeń, bo przedstawiają to, co dla ludzi ważne. Jednocześnie nie ma tu sztucznego patosu, trywializującego sceny postaw, decyzji, rozeznania w uczuciach. Warto sięgnąć po opisywaną książkę zarówno ze względu na jej merytoryczną zawartość, jak i przystępny język.
