Dolina Yosemite była od wieków domem Indian Miwok i Pajutów, którzy żyli tam w spokoju do chwili wybuchu gorączki złota w Kalifornii. Nazwa Yosemite wywodzi się od indiańskiego słowa określającego niedźwiedzia grizzly, będącego plemiennym totemem rdzennych mieszkańców tych ziem.
Uważa się, że pierwszymi białymi, którzy ujrzeli dolinę Yosemite z góry, nie wkraczając do niej, byli traperzy pod wodzą Josepha Reddeforda Walkera. Było to w 1833 roku. Prawdopodobnie patrzyli oni ze szczytu wodospadów Yosemite. Rok 1851 uważany jest za rok, w którym w Dolinie Yosemite po raz pierwszy postawił nogę biały człowiek. Wkrótce też miejsce to stało się sławne, ściągając malarzy i miłośników przyrody. W 1864, na skutek nacisków ze strony ówczesnych obrońców przyrody, prezydent Abraham Lincoln podpisał ustawę zapewniającą stanową ochronę dolinie Yosemite i lasom gigantycznych sekwoi, położonym na południe od niej. Nieco później, bo w 1890 roku, zaangażowanie amerykańskiego przyrodnika Johna Muira doprowadziło ostatecznie do ogłoszenia Yosemite drugim z kolei parkiem narodowym w Stanach Zjednoczonych (po Yellowstone). Z parkiem tym wiąże się osoba Galena Clarka, który uchodzi za jednego z odkrywców gigantycznego lasu położonego w górach Sierra Nevada.
